кăвакал - Чăваш сăмахĕсен кĕнеки
Электронлӑ версине тума хутшӑннӑ: Алина Иванова, Михаил Саркӑмӑл, Николай Плотников, Иван Иванов, ...
Чăваш сăмахĕсен кĕнеки
(кы̆вагал, квагал), утка. Череп. Кăвакал калат: хуçан хапхи юпи çĕрсе ӳкичченех çиетĕп, тет. Чув. тексты № 2, 212°. Çав пуснă тьыха, така шăннине çунтарса яраççĕ вĕсем, кăвакал шăннине киремечĕ патне кайса пăрахаççĕ. Альш. Вĕсене (гусей) час шуйхатаççĕ анчах: çула кăвакал кăна пулать (юлать?) вара. N. Кăвакал шу çинче, хӳри ту çинче. (Витрене шу çине яни). N. Сăмсасăр кăвакал пăр шăтарать. N. Кăвакал сăмси çинче ларакан пӳрт (встреч. в сказке). Б. 13. Кăвакал кӳллине кура чăмать. (Послов.). Ib. Аптăранă кăвакал кутăн чăмнă, тет. Т. Григорьева. Кăвакал çиме кай та, хурна янтăла, теççĕ. (Послов.). Тюрл. Кăвакал пеме кай (coire incipere).