çарăлтат
1.
дребезжать
скрипеть
çурăк чан çарăлтатать — дребезжит надтреснутый колокол
çарăлтат
2.
верещать, стрекотать, трещать
курăк ăшĕнче шăрчăксем çарăлтатаççĕ — в траве стрекочут кузнечики
çарăлтаттар
то же, что çарăлтат
çарăл
неупотр. подр. сл. Отсюда: çарăлтат.
çарăлтат
(-дат), дребезжать. ГТТ. Чанĕ çурăк та, çарăлтатать. N. Мĕн çарăлтататăн? (Издавать нечистые высокие звуки при пении). N. Çурăк чан (шăнкарав) çарăлтатат. N. Çурăк купăс çарăлтатат. || Баран. 85. Шăрчăксем (кузнечики) çарăлтатни хытăран хытă илтĕнет.
çарăлтаттар
понуд. ф. от çарăлтат. N. Çумăрлă кун (в дождливую погоду) урам тăрăх пĕр çын çарăлтаттарса темĕскер (надтреснутым голосом) кăшкăрса пырать: выртан-тăран вак-тĕвек пуçтарать.
Çавăн пекех пăхăр:
çарăклăх çарăкла кăшман Çарăкли çарăл « çарăлтат » çарăлтаттар çарăлтату çарăм Çарăм-пуç Çарăмçан