вăшлат
производить шум при быстром движении
çил вăшлатать — ветер шумит
троллейбус вăшлатса иртрĕ — мимо с шумом промчался троллейбус
вăшлаттар
то же, что вăшлат
вăштлат
то же, что вăшлат
вăшлат
(вы̆шлат), вызывать быстрым движением шум воздуха. Шел. 26. Эссепен виç вĕшлийĕ мулкач хыççăн вăшлатса ыткăнаççĕ, нăйлатса. Б. Олг. Ах, çил лайăх кăшăл сурма (=сăвăрма), вăшлатсах килет! Ир. Сывл. 36. Çави касать — вăшлатать, курăк чунне кăларать. Ib. 35. Вăшлатма та тытăнчĕç аллисенчи çависем.
вăшлаттар
понуд. ф. от гл. вăшлат. КС. Тыррине вăшлаттарса сăвăрать (о звуке веяния). || Быстро уйти, ходить. Тепĕртак ларам та, килелле вăшлаттарам. N. Çамрăк çын вăшлаттарса çӳрет о (= вăл, çăмăл. || Раздувать (огонь). Чирич-к. Сăмавара чĕртĕс-тесессĕн: атă кунчипе вăшлаттар-ха çавна, теççĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
вăшкăрт вăшка вăшкал вăшкаллă « вăшлат » вăшлаттар вăшля йытă вăшт вăшт-вашт вăштăр