кăшăлтат
1.
шуршать, шелестеть
çулçăсем çилпе кăшăлтатаççĕ — листья шелестят от ветра
кăшăлтат
2.
медленно двигаться, плестись
килелле кăшăлтат — поплестись домой
кăшăлтаттар
2.
то же, что кăшăлтат 2.
кăшăлтат
(-дат), шуметь без резких звуков. Сам. 35. Шав кăшăлтатать çăра куккурус. ГТТ. Кăшăлгат, мягко шуметь ногами по мягкому асфальту. Ашшĕ амăшне. Кил-картишĕнче пĕр хĕрринче ӳссе ларакан йывăçсенĕн çулçисем анчах, лăпкă çил киле-киле вĕрнипе, пăртак кăшăлтатса тăнă. Çутт. 113. Упасем шăтăксенчен кăшăлтатса (= хуллен, вăрахăн) тухаççĕ. Сĕт-к. Халăх Тĕмĕрчкере (уй) кăшăлтатать анчах (снуют, их много).
кăшăлтаттар
понуд. ф. от кăшăлтат. Орау. Хур амийĕ аван-çке вăсен, кашни çул 15-16 чĕп кăшăлтаттарса ӳстерет (т. е. целой стаей, при чем хорошо ходит за гусятами и хранит их: все целы).
кĕшĕлтет
(-дэт), идти, быть стаею, вереницею. Пазух. Шурă Атăл çине те шур хур ятăм, кĕшĕлтетсе ишсе çӳреме. Букв. 1904. Пĕрре, хурăн çырли пиçнĕ вăхăтра, манăн юлташсем кĕшĕлтетсе пычĕç те, мана çырлана (идти за ягодами) чĕнеççĕ. ЧС. Эпир вара çапла нумайăн кĕшĕлтетсе кайрăмăр. Ib. Вĕсем хыççăн çынсем нумайăн кĕшĕлтетсе кайрĕç. N. Ачасемпе кишĕр ани патнелле (к морковному полю) кĕшĕлтетсе пыраттăмăр. Ск. и пред. 32. Урам туили ача-пăча кĕшĕлтетсе сиксе пырать. Мусир. † Пĕр пуслăх чăххи пек кĕшĕлтетсе ӳсрĕмĕр. N. Вĕсен ачи-пăчисем кĕтӳ пек кĕшĕлтетсе выляса, сиккелесе анчах çӳреççĕ. См. кăшăлтат.
Çавăн пекех пăхăр:
кăшăллăх кăшăлла кăшăллан кăшăлт « кăшăлтат » кăшăлтаттар кăшăн кăшăн-кашăн кăшăр кăшăр-кашăр