кĕрĕслет
1.
издавать стук, грохот, стучать, грохотать, греметь
темĕн кĕрĕслетсе ӳкрĕ — что-то с грохотом упало
кĕрĕслет
2.
бухать, издавать глухие отрывистые звуки
минăсем кĕрĕслетеççĕ — глухо бухают мины
кĕрслет
то же, что кĕрĕслет
кĕрĕслет
стукаться, грохнуться. N. Вара леш хĕр пӳртре, пĕр енчен пĕр енне пыра-пыра, кĕрĕслетсе, çапăнса çӳрет, тет. (Юхха). Сĕт-к. Паян эп кăмака çинчен кĕрĕслетсе персе антăм (сверзился). N. Кăмака çинчен кĕрĕслетсе персе анчĕ (или: кĕрĕс! персе анче). Халапсем. 5. Урапи çинчен çĕре кĕреслетсе кайса ӳкет те: акă вилетĕп! акă вилтĕм иккен! тесе, каçса выртат, тет. КС. Кĕрĕслетет (об ударе концом бревна в стену). || Грохотать. Шел. 93. Авă пăшал сассисем епле кĕрĕслетеççĕ.
кĕрĕслеттер
понуд. ф. от гл. кĕрĕслет. Ударить сильно. Тет. Сред. Юм. Папай (гром) кĕрĕслеттерет (гремит сильно), кĕмсĕртеттерет (издали). Ib. Пôлатнаскерсĕм (здоровенные), авăн çапнă чôхне кĕрĕслеттерсе çиç пыраççĕ! КС. Ричакпа сĕтеле кĕрĕслеттерчĕ (сильно). Ib. Кĕрĕслеттерсе пырать (тяжело ступает по полу). Ib. Пуçне алăк çумне кĕрĕслеттерчĕ (ударился головою). Ib. Таçта пĕри (кто-то) пăшал кĕрĕслеттерчĕ (выстрелил из ружья). N. Ан кĕрĕслеттер! Не стучи!
кĕрслет
то же, что кĕрĕслет.
грянуться
сов. разг. тăсăлса ӳк (е ан), кĕрĕслет, кайса ӳк, йăванса кай; грянуться навзничь месерле йăванса кай.
свалиться
сов. 1. (упасть сверху) ӳк, татăлса ан, йăтăнса ан, кĕрĕслет; (повалиться) тĕшĕрĕлсе ан, тӳнсе (е йăванса) кай; 2. разг. (заболеть) чирлесе ӳк; З. на кого-что, разг. (достаться) тиен, купалан (ĕç); 4. разг. (неожиданно появиться) сиксе (е килсе) тух, татăлса ан; свалились новые заботы çĕнĕ хуйхă сиксе тухрĕ; 5. (подохнуть — о скоте) ӳксе вил; 6. (наклониться) усăнса ан, чалăшса кай.
Çавăн пекех пăхăр:
кĕрĕплеттер кĕрĕс кĕрĕс-керĕс кĕрĕс-мерĕс « кĕрĕслет » кĕрĕслеттер кĕрĕслетӳ кĕрĕст кĕрĕстлет кĕрĕх