кĕрĕслеттер
1.
громыхать, грохотать
грохать
аслати кĕрĕслеттерчĕ — сильно ударил гром
тахăшĕ алăка кĕрĕслеттерчĕ — кто-то стукнул в дверь
кĕрĕслеттер
2.
палить разг.
стрелять
бахать
тупă кĕрĕслеттернĕ сасă — орудийный грохот
кĕрслеттер
то же, что кĕрĕслеттер
кĕрĕслеттер
понуд. ф. от гл. кĕрĕслет. Ударить сильно. Тет. Сред. Юм. Папай (гром) кĕрĕслеттерет (гремит сильно), кĕмсĕртеттерет (издали). Ib. Пôлатнаскерсĕм (здоровенные), авăн çапнă чôхне кĕрĕслеттерсе çиç пыраççĕ! КС. Ричакпа сĕтеле кĕрĕслеттерчĕ (сильно). Ib. Кĕрĕслеттерсе пырать (тяжело ступает по полу). Ib. Пуçне алăк çумне кĕрĕслеттерчĕ (ударился головою). Ib. Таçта пĕри (кто-то) пăшал кĕрĕслеттерчĕ (выстрелил из ружья). N. Ан кĕрĕслеттер! Не стучи!
Çавăн пекех пăхăр:
кĕрĕс кĕрĕс-керĕс кĕрĕс-мерĕс кĕрĕслет « кĕрĕслеттер » кĕрĕслетӳ кĕрĕст кĕрĕстлет кĕрĕх кĕрĕш