кавсăл
1.
тлеть, разрушаться, рваться
тумтир кавсăлнă — одежда истлела
кавсăл
2.
изнемогать от чего-л.
выçăпа кавсăл — изнемогать от голода
кавсăл
3.
страстно хотеть, желать, жаждать
апатшăн кавсăлтăм — мне очень хочется есть
кавсăлтар
понуд. от кавсăл
кавсăх
то же, что кавсăл 3.
кавсăл
(кавзы̆л), истощаться. С. м. касăл. Сам. 59. Пурте улăм, йăвăç хуйĕр, йĕкел çисе кавсăлать. N. Выçăпа кавсăлнă ашшĕ-амăшĕсем, епле те пулсан çăккăр тупса чĕрисене лăплантарасшăн, хăйсенĕн ачисенех сута-сута янă. N. Выçăпа кавсăлнăскерсем.
кавсăлтар
понуд. ф. от кавсăл.
ветшать
глаг. несов. (син. дряхлеть)
кивел, кавсăл, çĕршĕн, мăртăх; строения ветшают хуралтăсем çĕршĕнеççĕ
изголодаться
сов. 1. выç(ăх)са çит (е кавсăл); он изголодался вăл выçăпа кавсăлнă; 2. по чему, перен. (соскучиться) тунсăхласа çит.
истлеть
сов. 1. (сгнить) çĕр, мăртăх, кавсăл; труп истлел виле çĕрсе пĕтнĕ; истлеть от долгого хранения нумай выртса касăл; 2. (тлея сгореть) шăранса пĕт, кĕл пул; угли истлели кăвар шăранса кĕл пулнă.
кавсăл
1. «истлевать от долгого хранения»; 2. «изнемогать»; кумык, къавшал «сильно устать».
Çавăн пекех пăхăр:
Каврушка кавсăк кавсăклан кавсăклантар « кавсăл » кавсăлтар кавсăх кавус кавус тăрри кавшă