пăтăртат
1.
колыхаться, полоскаться с шумом
ялавсем çилпе пăтăртатаççĕ — знамена колышутся на ветру
пăтăртат
2.
стекать, падать каплями
куççуль пăтăртатса тумлать — слезы капают
пăтăртат
3.
тараторить разг., говорить быстро, скороговоркой
ача пăтăртатса калаçать — мальчик тараторит
пăтăртаттар
1.
понуд. от пăтăртат
пăтăртаттар
2.
то же, что пăтăртат 3.
пăтăртат
издавать звук пăтăр. КС. Сĕтел çинчен шыв: пăтăртатса (каплями, но слитыми), йăкăртатса (струею) юхать. || Говорить довольно быстро. НИП. Пăтăртатса пуплеççĕ.
йăкăртаттар
понуд. ф. от гл. йăкăртат. КС. Эрешмен кутĕнчен çиппине йăкăр-йăкăр кăларать (или: йăкăртаттарса кăларать; подр. беспрерывному выхождению). || N. Пасар саланарахпа тил йăкăртаттарса пырать (прибежала), тет. Течь струею (напр. вода со стола), См. пăтăртат. КС.
Çавăн пекех пăхăр:
пăтăрмахçă пăтăрмахлă пăтăрт пăтăрт-патăрт « пăтăртат » пăтăртаттар пăтăртти-патăртти пăтăс пăтăс-патăс пăтĕл