сарăпла
1.
вредить, приносить вред, зло
наносить урон, ущерб
пире ку сарăпламасть — нам это не вредно
чĕлĕм туртни сывлăха сарăплать — курение вредит здоровью
сарăпла
2. диал.
робеть, теряться
сарăплантар
то же, что сарăпла 1.
сарапла
вредить. Сред. Юм. Ора ыратать те ман, çапах пит сарапламаллах мар-ха. См. сарăпла.
сарăпла
вредить. Альш. ТММ. Сарăпламасть, не вредит, не вредно. Альш. Вăл хăмăшпа кăна сарăпламĕччĕ-ха. Ничего бы еще, если бы только камыш рос... Баран. 23. Маншăн пулсан, сана карташĕнчен хăваласа ярсан та сарăпламасть. N. Чие тата нӳрлĕ çĕрте те начар ӳсет. Сливăшăн вăл сарăпламасть. Орау. Сарăплас çук-ха. (Тырă кăшт йĕпенсен тытса пăхаççĕ те, сăян пулмалла мар пулсан, çапла калаççĕ). О земл. Ĕлĕк çын сахал, çĕр ирĕк пулнă, (жителей было мало, а свободной земли — много). Çĕнĕ çĕр çинче çумăр вăл тĕрлех пулмасан та сарăпламан. || N. Пирĕн Макçăм сарăпламас (не робеет, ему ничего), çикар та туртать. См. сарапла.
сартла
то же, что сарăпла. Календ. 1906. Тарăнтарах лартма пĕрттех юрамасть; кăшт ăшăкрах лартни сартламасть, вăл кайран çĕрпе пĕрле пусăрăнса хăех анать. Ст. Чек. Сартламĕччĕ, не повредило бы, не принесло бы вреда. Ib. Пире тутлă çини сартламĕччĕ.
зло
сущ.сред.
усал, сарăп, сехмет; причинить зло усал ту, сарăпла ♦ со зла тарăхнипе; зла не хватает тарăхас килет
принести
сов. 1. кого-что (неся, доставить) илсе (е йăтса, çĕклесе) кил, килсе (е пырса, кӳрсе) пар; принести откуда-либо кайса ил; принести наверх илсе хăпар; принести воды (из колодца) шыв ăсса кĕр; 2. что (дать какой-л. результат) пар, кӳр; принести пользу усă пар; принести вред сарăпла; принести доход тупăш пар; принести убыток тăкак кӳр; принести несчастье инкек кӳр; 3. кого, разг. (дать приплод) туса пар, ту; корова принесла тёлку ĕне тына тунă; 4. кого-что (дать) кӳр, пар, ту, ⸗ла [⸗ле]; принести в дар парнеле; принести клятву тупа ту; принести в жертву парне кӳр, чӳк ту; ◇ принести благодарность тав ту.
робеть
несов. шиклен, имен, сарăпла, кăшт хăра.
сарăп
«вред», «зло»; сарăпла «вредить»; сарăпсăр «безвредный»; кирг. сарып, узб. сарф «трата», «расход»; азерб. зәрәп «вред»; зәрәпсиз «безвредный»; узб. сарфла, тур. capфет, тат. сарыф ит «тратить», «издерживать», «расходовать»; Из араб., «тратить», «расходовать»; «трата», «расход».
Çавăн пекех пăхăр:
сарăнтар сарăп сарăплă сарăплăх « сарăпла » сарăплан сарăплантар сарăпсăр сарăх сарăхорăн киремечĕ