суеç
см. суеçĕ
суеçĕ
(суеç)
лгун, лжец, обманщик
врун разг.
ун пек суеççе кам ĕненет! — кто поверит такому лгуну!
суеçĕ лупашки — ямка на затылке (букв. ложбинка лгуна); существует поверье, что люди с глубокой ямкой бывают лгунами
суеç
суеçĕ (-з'э̆), суеççĕ, ложь, обман. Вино-яд. Суеççӳ малтан пырать, çавăнпа санă курайман çын та нумай пулать. Конст. чăв. Вара манăн суеççĕм пĕтĕмпех сиелле тухать (обнаружится). || Лжец. Карамыш. Суеç, врун. Сред. Юм. Суеççĕ; так называют того, кто все врет. Тюрл. Суеççĕ, хвастун. Юрк. Эх, суеççĕ, суеççĕ! Сана суеççĕ тесе ахалех каламан. Ск. и пред. 10. Ăслă суеççĕ, мудрый лжец. || Прозвище. Чăв. й. пур. З4. Кушкăра пĕр Хĕветĕр ятлă çын пур, ăна Суеççĕ Хĕветĕрĕ теççĕ.
Суеçĕ
(-з'э̆), имя мужч. Шарбаш.
шăналăк
полог. N. Шăналăк — широкий отрез полотна для свертывания сыпучих предметов. N. Шăтăк, шăтăк шăналăк, шăна кĕмин — лайăхчĕ. Шел. 81. Шур хĕррисенчи шур шăналăксем пĕтĕм улăха илем кӳреççĕ. Ходар. Шатрапа выртакана куç умне кăтартмаççĕ. Вара ун çине шăналăк карса хураççĕ. Сĕт-к. Шăналăкне карăнтарах кармалла. Юрк. Вăл çапла каласан, ку та килне тавăрăнса кăпăр-капăр лашине кӳлсе, урапи çине тырă шăналăкĕ хурса, хай суеçĕ хыççăн çул тăрăх сиккипе хăвала пуçлать. || Занавес. Пшкрт. Шăналăк – занавес. || СПВВ. МА. Шăналăк тăрăпша.
лживый
прил., лживо нареч.
1. (ант. правдивый; искренний) суя, суяллă, ултавлă; лживый человек суеçĕ, суякан çын; лживая улыбка ултавлă кулă
обманщик
сущ.муж., обманщица жен.
ултавçă, суеçĕ; разоблачить обманщика ултавçа тăрă шыв çине кăлар
врун
суеçĕ (арçын).
врунья
суеçĕ (хĕрарăм).
выдумщик
суеçĕ, темĕн те пĕр шухăшласа кăларакан,
брехун
простор. суеçĕ, кирлĕ мара калаçакан, талпаса çапакан, пуш параппай çапакан.
беззастенчивый
прил. сĕмсĕр, намăса пĕлмен, вăтанма пĕлмен; беззастенчивый лгун намăссăр суеçĕ.
брехун
м. прост. суеçĕ, пакăлти, сӳпĕлти.
враль
м. разг. суеçĕ, сӳпĕлти.
суеçĕ
, суеç «врун», «лжец»; казах. суайт «лгун», «врун»; алт. В саякчы «клеветник», «ябедник»; хак. чой «лжец», «лгун»; «ложь»; хак. чойлан «врать», «лгать», «обманывать». От глагола суй «врать», «лгать»; ср. алт. В, ойр. сай «вонзить», «пронзить», «прокалывать».
Çавăн пекех пăхăр:
судья суе суеç Суеççи « суеçĕ » суеçтер суеверие суеверный суета суетиться