улăхтар
1.
понуд. от улăх
улăхтар
2.
поднимать
пура улăхтар — ставить сруб (поднимая звенья бревен)
улăм улăхтар — скирдовать солому
йăлăнтар
понуд.ф. от. гл. йăлăн. Цив. † Йĕс хапха витĕр йăлăнтарăпăр. || Капризничать, обижаться попусту. Ст. Чек. Йăлăнтарчĕ пулĕ ĕнтĕ, пĕчĕкçĕ ача пек (о капризном госте, которого надо упрашивать выпить, и пр.). Юрк. † Хĕр-арăмăн йăлăнтарни ар умĕнче килĕшет. Сала 187. Малтан: улăхтар, тесе, аптăратрăн, халĕ тата йăлăнтарса, выртатăн (раскапризничалась). Хурамал. Çынна пĕрер çĕре чĕнсессĕн, пымасан: айта ĕнтĕ, ан йăлăнтар! теççĕ. (В Тюрлеме — ан тилмĕрт). Б. Эпĕ, кулача илмесĕр, йăлăнтарса, пĕр кĕтессе кайса лартăм. Тимер. † Юман хапха тĕпĕнче йăлăнтармăпăр ютсене; хырă кĕлет умĕнче хурлантармăпăр йыснана. В. Олг. Шаймурз. † Кĕмĕл çĕррĕмĕр те пур, ылттăн çĕррĕмĕр те пур; савап, тесе, ан йăлăнтар, савакансем тата пур.
улăхтар
понуд. ф. от улăх. N. Сухăна урапа çине улăхтарса ларт. Изамб. Т. Унтан вара пурине улăхтараççĕ (ставят сруб). Собр. Пӳрт улăхтарни (ставка на мох). Изамб. Т. 42. Ушкăн (артель, грунпа) йышлă пулсан, сăвăрнă чухне хăшĕ-пĕри улăм улăхтарать.
ухтар
охтар, то же, что улăхтар (поднимать).
взвести
сов. 1. кого-что çавăтса хăпарт, улăхтар; 2. что (поднять на кого-что-л. глаза, взор) çĕкле; 3. на кого (приписать что-л. предосудительное); взвести обвинение вырăнсăр айăпла; взвести клевету элекле; ◇ взвести курок пеме хатĕрлен (пăшалпа).
хăпарт
улăхтар. Афон тăвĕ çинче пурăннă пĕр святой çын тинĕс хĕрринчен çӳлĕ ту çине хăйĕн çӳрăмĕ çинче тул çăнăх миххисем хăпарта-хăпарта (улăхтара-улăхтара) пурăннă [Поучения 1904:13].
Çавăн пекех пăхăр:
улăх шуйĕ улăх-çаран улăх-вăрман улăхлăх « улăхтар » улăш улăштар улăштарттар улăштару улăшу