ханклат
гулко стукаться, ударяться
пĕрене ханклатса ӳкрĕ — бревно упăло с гулким стуком
хăнклат
2.
то же, что ханклат
ханк
(хаҥк), подр. звуку, который получается при ударе бревна с пустой сердцевиной. Сред. Юм. Хăвăл юмана пысăк патакпа çапсан, ханк! тăвать. Ib. Тип пĕрене пуçĕнчен йывăç токмакпа çапсан, ханк! тунă сас илтĕнет. || Подр. визгу собаки. См. ханклат.
ханклат
визжать (о собаке). СТИК. Анчăка такшии хĕнет тата, те ватса амантнă: пит ханклатат (йăнăшат, ханк-ханк тăват. || Раздаться (о выстреле). N. Пăшал персессĕн ханклатать (с более звонким звуком, а с тупым звуком — латлатать. || Каркнуть. N. Хайхи çăхан çăварне карнă та пĕтĕм вăйĕнчен ханклатса янă.
Çавăн пекех пăхăр:
Ханка варĕ ханкама ханки ханкин « ханклат » ханклаттар ханкра ханлăх ханство хант