чанклаттар
1.
звякать, ударять, бить чем-л. со звоном
чанклаттар
2.
цокать
лашасем таканĕсемпе чанклаттарса пыраççĕ — лошади идут, цокая подковами
чанклаттар
3. перен.
давать пощечину, оплеуху
чанлаттар
то же, что чанклаттар
чанклаттар
понуд. ф. от гл. чанклат. КС. Кантăка чанклаттарчĕ. || Дать оплеуху. КС. Пĕрре питрен чанклаттарчĕ те (ладоныо), куçран вут тухрĕ.
звякнуть
сов. и однокр. чем и без доп. чанклат, чăнкăртат, чанк ту, чăнкăрт ту; чанклаттар, чăнкăртаттар, чанк тутар, чăнкăрт тутар; звякнул звонок звонок чăнкăртатрĕ.
цокать
несов. 1. чаклаттар, чанклаттар, шаклаттар, таплаттар; лошади цокают подковами лашасем таканĕсемпе чаклаттарса пыраççĕ; 2. (о птицах) чĕвлет, шăхăрт (кайăк-кĕшĕк).
Çавăн пекех пăхăр:
чанккама чанкки чанккилле чанклат « чанклаттар » чанла чанлат чанлаттар чанпу чант