ӳхĕр
1.
шуметь, гудеть
çил ӳхĕрет — ветер шумит
пăравус ӳхĕрсе иртрĕ — с шумом промчался паровоз
ӳхĕр
2.
рычать
выть, кричать
таçта тискер кайăксем ӳхĕреççĕ — где-то рычат и воют дикие звери
ӳхĕреш
то же, что ӳхĕр
çил урнă пек ӳхĕрешет — неистово завывает ветер
ӳхĕрт
понуд. от ӳхĕр
бушевать
, -шую несов. кĕрле, тулаш, ахăр, ӳхĕр, шавла (çил-тăвăл, вут, çын).
реветь
несов. 1. (о животном) ула, мĕкĕр, ӳхĕр, макăр; 2. (громко петь, кричать) ӳхĕр, кăшкăр, сĕрле; толпа ревела халăх сĕрленĕ; 3. (завывать) ула, кĕрле, шавла; вьюга ревёт çил-тăман улать; 4. разг. (громко плакать) уласа (е ӳлесе) макăр.
рычать
несов. харлат, хăрлат, ӳхĕр.
ӳхĕр
«рычать», «выть»; узб. укир, казах., тат., башк. ӳкер, ног. ӧкир «реветь», «выть». Звукоподражательное слово.
Çавăн пекех пăхăр:
ӳтсĕр-çын ӳтсĕрлен ӳх ӳхĕ « ӳхĕр » ӳхĕреш ӳхĕрт ӳхлĕм ӳхле ӳхлем