то же, что çатăрт
кĕпе çăтăрт çурăлчĕ — рубаха с треском порвалась
(с’ы̆ды̆рт, с ударением. в конце), подр. скрипу. Сред. Юм. Атă потошне хорăн хоппи хорсан, çăтăрт-çăтăрт тăвать. || Подр. звуку, получающемуся, когда рвут более крупные стебли травы. Сред. Юм. Çăтăрт, звук получающийся, когда рвут траву с более мелкими стеблями. КС. çарăк çеçкине татнă чухне çăтăрт (с’ы̆ды̆т или с’ады̆т) тăвать. Ст. Чек. Утсам корăка çăтăрт-çăтăрт çиса çӳреç. || Подр. перелому хрупкой вещи. Якейк. Хор тĕкĕ (гусиное перо) çăтăрт (с’ы̆ды̆рт) хуçăлать. Ib. Йĕп çăтăрт (с’ы̆ды̆т) хуçăлч. МПП. Çăтăрт, подр. треску переламываемого дерева. || Подр. лопанию пузыря. Кан. Çапла вара ултавпа элек хăмпувĕн çăтăртах çурăлса каймалла пулчĕ. || О морозе щиплющем уши. Капк. Сивви хăлхасенчен çăтăрт çыртать. || Якейк. † Çăтăрт-çăтăрт ăрам хошши, капан карти кил хошши, ут тăратма вырăн çок (нет. места — где поставить лошадь), мĕн куçпа кĕрсе килнĕ-ши?
подр. чирканью спичкой. Çиç. çиçрĕ кĕм. 69. Шăрпăк кăлара пуçларĕ. Çĕтĕ-ĕртт! тутарчĕ шăрпăкне.
Çавăн пекех пăхăр:
çăтăр-çăтăр çăтăр-çатăр çăтăр-çотăр çăтăркка « çăтăрт » çăтăрт-çатăрт çăтăртат çăтăртаттар çăтăх çăтăхла