Шырав: çапă

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

(çап)

1.
хворост, валежник

хворостяной, валежниковый
пĕр лав çапă — воз хвороста
хăрăк çапă — сухой хворост
çапă вутти — нарубленный хворост
çапă пуçтар — собирать хворост

2.
хворостина, прут
ача хурсене çапăпа хăваласа пырать — мальчик гонит гусей хворостинкой

3.
сучья, ветви
симĕс çапă — свеженарубленные ветви (с листьями), веточный корм

4. перен.
скелет, кости (о тощем животном)
ĕнен çаппи анчах юлнă — у коровы остались одни кости

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

молодые сучки, ивовые прутья
ива, хворост

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

то же что çап. ТХКА. Çапă-çутă пакун.

(с'абы̆), хворост, мелкие сучья, хворостина. М. Етмен. Çапă — только что срубленный тальник или ивняк; хворост с сучками, даже сухой; может быть и не сухим, напр., для изгороди. Çапă никогда не бывает облупленным и может быть с листьями. Тет. Çапă турттарса таврăнат. Якейк. Вăрмантан чĕр йăвăç тораттисене тяса (= тиесе) кисен: çапă тортарса килчĕ, теççĕ. Шел. 82. Хăшĕ вĕренпе, хăшĕ çапăпа капан тумашкăн утă турттарат. N. Хыçалтан ăмăшĕ çапăпа хăваласа пырать. Н. Якушк. † Вăрман витĕр тухнă чух урана çапă çакланчĕ. ЧП. Хурăн çаппи, мелкие сучья от березы (отдельные). Изамб. Т. Пĕр çыхă хурăн çаппи. Ib. Пӳркенчĕк илме виç юплă çапă вĕçлетсе хураççĕ. В. Олг. Хушă çаппине касса пăрахат, а хушне йопа çомне çыхат. || В перен. смысле — скелет. N. Ĕни — çаппи кăна, çаралкаласа пĕтнĕ. См. çап.

(с’абы̆), i. q. çатăрка, слань из хвороста. Ст. Чек.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«хворост», «сухие сучья»; «тальник», «розги, которыми раньше пороли». От çan «бить»; венг. gyepü из др. булг. «живая изгородь».

Çавăн пекех пăхăр:

çап-йывăççи çап-йывăççи вулли çап-юççи çап-юççи вулли « çапă » çапă карта çапă ури çапăç çапăççи çапăçтар