Шырав: çулăм

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
пламя, огонь

пламенный, огненный
пушар çулăмĕ — пламя пожара
электросварка çулăмĕ — огонь электросварки
çулăм чĕлхисем — языки пламени
çулăм курăнчĕ — показалось пламя
çулăм хыпса илчĕ — вспыхнуло пламя
çулăма сӳнтер — потушить огонь
ăшра вут пек çунсан та çăвартан çулăм курăнас çук — фольк. если даже в душе пылает огонь, из уст не видно пламени

2. перен.
пламя, огонь, жар

пламенный, огненный
революци çулăмĕ — пламя революции
çулăм чĕре — пламенное сердце

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

пламя

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

ялкын, яшен

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«пламя»; МК, Зол. бл., туркм., ног., кумык, йалын, чаг. йалын, уйг. ялкун, узб. ёлкин, ойр. дьалкын, азерб. алов, кирг., казах., к. калп. жалын, хак. чалын, башк., тат. йалкын «пламя»; тур. йалын «пламя», «блеск», «сверкание», «молния». Образовано от глагола çул (ср. МК йал, алт. В, ойр. дьал) «гореть», «пламенеть», «сиять»; чув. йал, йалл — подражание свету от вспыхивания, подражание неожиданному энергичному, яркому воспламенению. В подражательных словах древнее не изменилось в ççăлтăр, çулу, çун.

Çавăн пекех пăхăр:

çулă пыршă çулă-çулĕпе çулăç çулăк « çулăм » çулăмлă çулăмлăн çулăмлан çулăмлантар çулăн