Шырав: çырма

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
овраг
пĕчĕк çырма — овражек
тарăн çырма — глубокий овраг
тип çырма — сухой овраг
çырма тĕпĕнче — на дне оврага
çырмана шыв авнă — овраг наполнился водой (дождевой или вешней)

2.
речка, небольшая река

речной
çырма пуçĕ — 1) верховье оврага 2) ясток, начало речки
çырма вĕçĕ — 1) верховье оврага 2) ясток, начало речки
çырма шывĕ — речная вода

◊
тĕпсĕр çырма — пропасть, бездна
çырма пулли — голец (рыба)

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(с’ырма), река; речка. Ск. и пред. чув. 91. Çумăр çырма пек юхать. Альш. † Çырма тĕпне вак касрăм, тур лашана шăварма. N. Çырма тесе юхса выртакан шыва калас. НАК. Ял тулашĕнче, пĕр-пĕр шывлă çырма хĕрринче. Юрк. Çырма урлă каçмалла. Трхбл. Çырмара ейӳ тухнă. Вăл тĕлте ейӳ сарăлат. || Овраг. Янш.-Норв. † Çинçе çырмара виç кукăр, кукри сайран куккук йăви, куккук! тиен пĕри çук. Сред. Юм. Çырмана шыв аннă тесе çорконне йор ирĕлсе çырмара шыв йоха пуçласан калаççĕ. Якейк. Çырмаялла виçĕ ача анса карĕç.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

ермак, ерым

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «овраг»; 2. «речка». От çыр «размывать». Ср. уйг. яр, туркм., кирг. жар, казах. жира, азерб. ярган «овраг». От яр и пр. «раскалывать» (см. çур) и жыр «прорывать» (см. __çыр__); тефс. ХII-XIII вв., тур. ырмак «река»; АФТ ырмак «исток реки»; узб. ирмок «приток реки»; в топонимике бывшей Казанской губернии имеются названия рек и селений с ширма: Орымширма, Икширма, Караширма, Яуширма и др. (И. А. Износков. Список населенных мест Казанского езда. Казань, 1855, стр. 28).

Çавăн пекех пăхăр:

çырлаха пар çырлахтар çырлаху çырмăш « çырма » çырма вĕçĕ çырма кăкă çырма пуç çырма пуçламăшĕ çырма пулли