(çӳп)
1.
соринка
куçа çӳпĕ кĕчĕ — в глаз попала соринка
пĕр çӳпĕ те сук — нет ни соринки (чисто)
Усал хунеме çăмарта сарринче те çӳпĕ тупнă, тет. — посл. злая свекровь и в яичном желтке соринку отыщет.
2.
сор, мусор
сорный, мусорный
утă çӳппи — сенная труха
çӳпĕ шăтăкĕ — мусорная яма, угол, куда сметают сор
син.: çӳп-çап
сор; мусор; çӳп татăкĕ – соринка; çӳп татăкĕ куçа кĕчĕ – соринка попала в глаз.
202 стр.
(сӳбэ̆, Пшкрт: с’ӳрэ̆), сор, мусор. Синъял. † Улăм çӳппи, ут çӳппи, ут вăлашки айĕнче. Альш. † Улăм çӳппи çĕр кӳрнек. || В перен. смысле. N. Пире улпутсем нимĕн вырăнне те хисеплемеççĕ, çĕрти çӳпĕ вырăнне те хумаççĕ (не ставят ни в грош), ЧС. Çав çунса кайнă хуçисем (погорельцы) çӳпĕ те кăларайманччĕ (ни соринки не вынесли, т. е. у них все сгорело). Янтик. Ман çурт пĕтĕмпех (дотла) çунса пĕтрĕ, пĕр çӳпĕ те илсе тухаймарăм. Ашшĕ-амăшне. Пур япаламсене те сирĕн ята çыртартăм (перевел на вас), хама пĕр çӳпĕ те хăвармарăм. || Младенец (в наговорах). Т. VI, 65. Е пĕсмĕлле! çак çӳпĕрен тух куç...
чүп
, çӳп «сор», «мусор»; çӳп-çап собир. «сор»; çӳпле «сорить»; чӳпĕк «пакля», «очёски», «сорные остатки от чески пеньки или льна»; Замахш. чӧп «соринка», «травинка»; азерб., туркм. тур. чӧп «щепка», «соломинка», «палочка»; «мусор»; алт. чӧп, хак. сӧп, сӧп-сап, тат. чӳп, башк. сӳп, туркм. суууплууук, узб. хас-яуп, казах. шӧп-шар, полов., кумык, чёп «сор», «мусор»; тат. чӳбек «очёски»; башк. сӳплә, тат. чӳплә, алт. И чӧпте, хак. сӧпте «сорить»; тат. чӳпрәк, кирг. чӳпӳрӧк, алт. В чеберек, башк. сепрәк, хак. сӳбӳрек «тряпка», «ветошь»; ср. перс. (чуб) «дерево»; чуб сӓфид «щепки».
Çавăн пекех пăхăр:
çӳпçе çӳпçе-çарма çӳпçеле çӳпçелет « çӳпĕ » çӳпĕ кокри çӳпĕ лăк çӳпĕ шăл çӳпĕ шăтăкĕ çӳпĕле