1.
палить, опаливать
обжигать (слегка)
пуç-ура ĕнт — палить голье
чăхă ĕнт — опалить курицу
ĕнтсе яр — 1) спалить, сжечь (нечаянно) 2) опалить слишком сильно
çиçĕм йывăçа ĕнтнĕ — молнией опалило дерево
2. перен.
бить
пушăпа ĕнт — хлестать кнутом
тăшмана ĕнт — громить врага
(ӧ̌н'т', э̆н'т), палить, спалить. К.-Кушки. Паян пирĕн анне така пуç, урисене ĕнтешшĕн-ччĕ; те ĕнтрĕ ĕнтĕ? Сред. Юм. Выльăхăн пуç-ôринчи кокарне ĕнтеççĕ. У (зарезанной) скотины палят ноги. Сир. 103. Пĕлĕт çинчен турă вучĕ ӳксе, санăн сурăхусене, кĕтӳçӳсене йăлт ĕнтсе, çунтарса ячĕ. IЬ. 82. Кăнтăр тĕлĕнче вăл (т. е. хĕвел) пĕтĕм çĕре ĕнтсе ярать. || Пороть (бить). Б. Олг. Поттом тапратнă она ĕнтме (= хĕнеме). Потом начали его пороть (бить). Сред. Юм. Ĕнтрĕм = вĕтрĕм = хĕнерĕм, побил.
то же, что ĕнтĕ. Янтик. Сана хĕнет-хĕнетех ĕнт у (непременно прибьет).
Çавăн пекех пăхăр:
ĕнсе-хыç хырмалли çĕçĕ ĕнселе ĕнсесĕр ĕнсетрен « ĕнт » ĕнтĕ ĕнтĕр ĕнтĕрĕк ĕнтĕркĕ ĕнтĕрке