сущ.муж. (син. сражение)
çапăçу, тытăçу; воздушный бой сывлăшри тытăçу; вступить в бой çапăçăва кĕр; вести бой çапăç; на поле боя варçă хирĕнче, çапăçу пынă çĕрте; ♦ кулачный бой чышкăпа çапăçни (ăмăртса); стеклянный бой ванчăк кĕленче
, р. боя, мн. бои́, -ёв 1. çапăçу, кĕрешӳ; 2. ванчăк (кĕленче); 3. çĕмрĕк (çăмарта); бой часов сехет çапни.
м. 1. (битва) çапăçу, тытăçу; 2. па гл. бить 2—6; бой скота выльăх пусни; бой часов сехет çапни; точный бой ружья пашал тĕл пени; бой белки пакша тытни; 3. собир. ванчăк япала; яйца бой ванчăк çăмарта; стеклянный бой ванчăк кĕленче; 4. спорт. кĕрешӳ, тытăçу; 5. (побои) хĕнени, ватни; бить смертным боем вĕлересле хĕне; взять с бою çапăçса тытса ил; бой-баба см. href='/s/баба'>баба.
Çавăн пекех пăхăр:
божественный божество божий божница « бой » бойкий бойкот бойкотировать бойкотла бойница