Шырав: вĕтĕн

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

возвр.

1.
опаливаться, обжигаться
курăк хĕвелпе вĕтĕннĕ — трава опалена солнцем
вĕтĕнсе кай (пĕт) — быть сильно опаленным

2.
терпеть лишения, испытывать нужду
страдать
маяться прост.
çук пурнăçпа вĕтĕн — маяться в нужде
выçăпа вĕтĕн — страдать от голода

3.
жаждать, страстно желать чего-л., гореть желанием
тăшмана тавăрасшăн вĕтĕн — гореть желанием отомстить врагу

4.
чахнуть, становиться низкорослым и чахлым (о растениях)
ыраш вĕтĕнсе кăна пулнă — рожь уродилась чахлой и низкорослой

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

опалиться, быть спалену (о шерсти и пр.). Абаш. Панклеи. Олăм ори çонса пĕттĕр те, кашкăр хĕп-хĕрлĕ тохать, пĕтĕмпе вĕтĕнсе кайнă (опалился). Сунт. 1929, № 9. Теплушкă-вакунсенчен пулнă тем варăмĕш пойăс вĕтĕннĕ çĕр тăрăх хĕрлĕ ăман пекех авкаланса станетсăри çынсен куçĕнчен çухалчĕ. Пшкрт. Коры̆к тӳэ_лβӓ _вэ̆_дэ̆_нзӓ-ђаjза (сгорела от солнца). Кайсар. Кăçал тырă хĕвелпех вĕтĕнчĕ, мĕн пулнă пекки çилне тăкăнчĕ. Пшкрт. Кы̆мађа с'и_нџӓ сы̆кман _вэ̆_дэ̆_нзӓ-ђаjза. || В перен. см. Сред. Юм. Мĕн вĕтĕнсе çӳрен эс кôнта паян çарамас (т. е. ходишь и зябнешь)? Орау. Вĕтĕннĕ! туртаймаçть мур! (ругают лошадей). Лаши чăхăммасассăн: ай, вĕтĕннĕ! Патак илсен, сана тапăртаттарăп! (я тебе покажу, как топтаться и не везти). Сред. Юм. Вĕтĕннĕ, тесе, сивĕре начар тумтирпе çӳрекен çынна калаççĕ. Ib. Эй вĕтĕннĕ, эс тăвайратна çавна! (тебе ли это сделать, замухрышка!).

Çавăн пекех пăхăр:

вĕтĕлентер вĕтĕлтет вĕтĕлтеттер вĕтĕлти « вĕтĕн » вĕтĕнтер вĕтĕнчĕк вĕтĕр-вĕтĕр вĕтĕр-шакăр вĕтĕркке