Шырав: вĕчĕлтет

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
зудеть, чесаться, саднить, щекотать
суран вĕчĕлтетет — рана зудит
Ун чĕлхи вĕчĕлтетсе тăрать. — перен. У него язык чешется (что-л. сказать).

2.
шипеть, издавать легкий звук (при брожении, скисании), хлюпать, чавкать
йĕпеннĕ ура вĕчĕлтетсе пырать — в намокшей обуви хлюпает вода

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

зудеть, свербеть. Альш. Вĕчĕлтет («о зуде во внутренностях»). Т. IV. Хăлха шăтăкĕ вĕчĕлтетсен, ăшăтат, теççĕ. Зап. ВНО. Теме чĕлхе вĕçĕ вĕчĕлтетрĕ, хăнана кайма пуль-ха, теççĕ. Ст. Чек. Вĕчĕлтетсе çӳреççĕ, кĕçĕттерсе çӳреççĕ. СТИК. Кăрчанкă тем пек вĕчĕлтетсе кĕçĕтет. Сред. Юм. Мунча нăмайччин кĕмесĕр пȏрнсан, ӳт вĕчĕлтетет. Орау. Сан пит вĕчĕлтетет-им çак? (Так говорят женщине или девушке, когда она, ни с того ни с сего, захочет шалить или поведет непристойный разговор). Юрк. Вĕчĕлтетсе тăрат. || Раздражаться. Янтик. Ах, чунĕ вĕчĕлтетет пуль-çке, çынсем хăртнă уçнине (корчевание леса) курсан! («он сам не принимал в этом участия и дело происходило либо в его владении, по решению суда, либо рядом»).

Çавăн пекех пăхăр:

вĕчĕллĕ вĕчĕлт вĕчĕлт-вĕчĕлт вĕчĕлте « вĕчĕлтет » вĕчĕлтеттер вĕчĕлти вĕчĕн вĕчĕркен вĕчĕркентер