сущ.муж., множ. верхи и верха
1. (ант. низ) çи, çийĕ, тăрă, тăрри, тӳпе, тӳпи; верх дома çурт тăрри; на верху горы сăрт тӳпинче; наложить каши с верхом пăтта тӳпелесе тултар (чашăка)
2. (ант. изнанка) тул, тулаш, çи, çийĕ; шуба с суконным верхом пустав туллă кĕрĕк
3. чи пахи, чи ăсти; верх мастерства чи пысăк ăсталăх ♦ быть на верху блаженства чунтан килен; взять верх çиеле тух, çĕнтер
япалан çӳлти пайĕ, тӳпе, çи, çиел, тăрă; шуба с суконным верхом пуставпа туллатнă кĕрĕк; одержать верх, взять верх кама та пулин çӗнтерсе, çиеле тух; верх лицом месерле; верх дном пуçхĕрлĕ, ӳпĕнтерсе.
м. 1. çи, тăрă, тӳпе; забраться на самый верх чи тăррине хăпар; 2. (верхний этаж) çӳлти хут; занимать верх дома çӳлти хутĕнче пурăн; 3. (одежды) тул; шуба с суконным верхом пустав туртнă кĕрĕк; 4. мн. верхи (правящие круги) çӳлтисем; правительственные верхи правительствăрисем, правительство таврашĕнчисем; 5. (высшая степень) чи пахи, чи лайăххи; верх мастерства чи пысăк ăсталăх; ◇ брать (или взять) верх çиеле тух; одержать верх çĕнтерĕ; быть на верху блаженства ирĕлсе каясла килен.
Çавăн пекех пăхăр:
Веруха верующие верующий верфь « верх » верхĕ Верхилле верхний верховнăй верховный