1.
острый (о режущих предметах)
вичкĕн çĕçĕ — острый нож
2. перен.
острый
остро
вичкĕн куçлă — остроглазый
вичкĕн ăс — острый ум
вичкĕн чĕлхеллĕ çын — острый на язык человек
3.
резкий, пронзительный, пронизывающий
резко, пронзительно, пронизывающе
вичкĕн çил — пронизывающий ветер
4.
бойкий, живой
горячий
бойко, живо
горячо
вичкĕн ача — бойкий мальчик
вичкĕн калаç — говорить бойко
5.
проницательный
дошлый разг.
проницательно
вичкĕн çын — проницательный человек
вичкĕн пăхса ил — посмотреть проницательно
(виζ’э̆гэ̆н’), острый. Письмянка. вичэ̆гэ̆н. N. Вичĕкĕн çурла, острый серп.
то же, что вичĕкĕн. Сред. Юм. Вичкĕн, острый. Полтава 34. Унăн вичкĕн хурăçĕ («булат») çут тӳкĕр ( = тĕкĕр) пек йăлкăшать (как стекло). Ib. Ыранхи кун ун пуçне вичкĕн пуртă васмалла. || В переносн. зн. Тюрл. Вичкĕн — дошлый.
сделаться острым. Шурăм-п. № 23. Çăкăр хыттине ан пăрах, çи, шăлусем вирĕнеççĕ. Отн. построения. срв. аскăн.
1. «острый», «отточенный»; 2. «дошлый»; уйг., алт. В, кирг. ӧткӳр, казах., ног. ӧткир, к. калп. откир, узб. уткир, башк. ӳткер, тат. ӳткен «острый»; в кирг. и казах. ещё «дошлый». Образованы от вит, ӧт, ӳт «проходить насквозь».
Çавăн пекех пăхăр:
вичĕкен вичĕккĕн вичĕркĕн вичĕхĕнĕшĕ « вичкĕн » вичкĕнĕш вичкĕнлĕх вичкĕнлен вичкĕнлентер вичкĕнлет