уст.
снадобье, лекарство
I.
лекарство
им илсе килтĕм — принес лекарство
им-çам — всякие лекарства
II. (частица желания при глаголе)
о если бы
асăнăпăрин çичĕ кун — вот семь дней как мы задумали выехать
(им), исцеленне. Букв. 1904. Им пултăр, сип пултăр. || М. П. Петров. «Им — лекарство; лечебное средство в виде напитка». СПВВ. «Им парăр, имлес». Сирах. VIII. Турă çĕршыва имлĕх-сиплĕх панă, анлă-пуçлă çын çĕршыв имлĕхĕнчен усă курса пурăнать. Турă хăй хăватне кăтартасшăн йывăç имĕпе йӳçĕ шыва тутă кӳртмен-и? Эмелçĕ хăй пĕлнипе этеме имлет, чир-чĕр инкекенчен хăтарать. Эмелçĕ, тĕрлĕ им-çам хутăштарса, эмел тăвать. СТИК. Лекĕрсем панă име илме хăрама кирлĕ мар. N. Иванăн хĕрĕх кăшăллă пичĕке пур, тет. Пĕр пăккинчен пыл юхать, пĕр пăккинчен им юхать, тет. (Такмак). См. сим.
неизв. слово в загадке. Ст. Шайм. Им-им чечек, им чечек, вĕлле тăрринче пĕр чечек. (Загадка о лисьей шапке — тилĕ çĕлĕкĕ).
(им), то же, что и-мĕн, что-ли, разве. Эпĕ сампа (=санпа) выляма ача-им? Разве я ребенок, чтобы играть с тобою? Орау. Хырăма тăрантарать-им вăл! (скажет чувашин, напр., об апельсине, указывая на то, что он не питателен). Орау. Эс мана хуçа-им?! Разве ты мне хозяин? Орау. Эп сан тарçу-им эс хушнине тума?! Иов, I. Иов вăл ахалех турра хисеплесе пурăнать-им?
(им), в выражении: им-сум.
мест. личн. 1. тв. п. ед. от он, оно унпа; 2. дат. п. мн. от они вĕсене.
Çавăн пекех пăхăр:
Илюк Илюха Иля Иляху « им » им-йум им-йум кала им-сим им-сум им-юм