1.
раствор
тăвар ирĕлчĕкĕ — раствор соли
çăра ирĕлчĕк — крепкий раствор
шĕвĕ ирĕлчĕк — слабый раствор
2.
быстротающий
легкоплавкий (о металле)
ирĕлчĕк çу — быстротающий жир
3. разг.
вялый, дряблый
ирĕлчĕк ӳт-тир — дряблая кожа
слезливый; унăн куçĕ ирĕлчĕк – у него глаза слезливы.
62 стр.
скоро тающий, плавкий, вялый, дряблый. КС. Ирĕлчĕк çырла. Орау. Ирĕлчĕк ӳтлĕ, с дряблым телом. КС. Ирĕлчĕк — калаçнă çĕтрех (=çĕртех) ирĕлсе каять. Вялый (вяленый) — сам говорит, а сам располвается, как квашня. СТИК. Ирĕлчĕк-чарăлчăк, Ехмет куçĕ чарăлнă. (Загадка об окне: чӳрече). Актай. Ирĕлчĕк-марăлчăк, Емеке куçĕ (в конце пропущено: «чарăлчăк»?). (Загадка об оттаивающем окне: чӳрече ирĕлни). Илебар. Ирĕлчĕк-ярăлчăк, Алекçей пĕççи чарăлчăк). || Слезливый (о глазах). М. П. Петров, Городище Б. Кан. 1928, № 235. Çĕнĕ пурçăн тенипе çĕтĕк-çатăк ирĕлчĕкне тĕрлĕ кислотта-эмелсемпе пиçĕхтерсе тăваççĕ.
Воложка (в 10 верстах от Кив-ял. Там есть остров — «устру»). Срв. каз.-тат. Iddik. Так и в К.-Кушки.
Çавăн пекех пăхăр:
ирĕл ирĕлтер ирĕлтеркĕç ирĕлӳ « ирĕлчĕк » ирĕм ирĕн-каçăн ирĕш ирĕшлĕ иракцы