Шырав: йăпар

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.

1.
выхухоль

выхухолевый
йăпар сăмси — хоботок выхухоля
йăпар тирĕ — выхухоль, выхухолевый мех

2. перен.
хитрец

хитрый
йăпар çын — хитрый человек; хитрюга разг.

II.
тощий, худой
йăпар тиха — тощий жеребенок

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

выхухоль, хохуля, назв. животного. Зап. ВНО. «Йăпар (пăрăс) ― барсук». (Это неверно). СПВВ. Йăпар = ăтăр. Начерт. 209. Йăпар, выхухоль. В. Олг. Йăпар кӳлте порнат, полă çиет (= çиет); он тирне кӳе ( =кĕве) çиесрен лафкая çакаччĕ. СПВВ МА. Пит чийине (про очень хитрого): йăпар пек, теççĕ. Б. Олг. Йăпар шура порăнат (хора), шăшлă (= шăршăлă). ―Фу, йăпар-шăрши пек кĕрет! теççĕ. В перен. см. Сред. Юм. Йăпар тесе çамрăк, ырхан тихасĕне калаççĕ (т. е. так называют молодых и тощих жеребят). N. Йăпарă (sic!) — неосновательный, вертлявый.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«выхухоль»; др. тюрк., АФТ, Замахш. йыпар, кирг. җыпар «мускус», к. калп. җупар «благовоние» (по-видимому, смешивали с кабаргой, у которой (у самца) в задней части живота имеется мускусный мешок), чаг. йыпар, казах. жупар, тат. жофар, башк. йофар «выхухоль».

Чĕрчун ячĕсен чăваш-вырăс-латин словарĕ

выхухоль — desmana moschata [хурт-кăпшанкă çиекен паха мамăк тирлĕ юханшыв чĕрчунĕ]

Çавăн пекех пăхăр:

йăпантар йăпану йăпанчăк йăпанчăклă « йăпар » йăпас йăпат йăпатмăш йăпаттар йăпату