Шырав: кăвакарт

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
ударять (себя), ушибать (себя) до синяков
ударяться, ушибаться до синяков
кăвакартса кăлар — набить себе синяк

II.
красить, окрашивать в синий, в голубой цвет

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

понуд. ф. от кăвакар. ТХКА. 160. Ӳсĕрскер, мана Митюк çул çинче çапса пĕтерчĕ, акă чавсана кăвакартса ячĕ. Кан. Килти пуса кĕпи, кăвакартнă йĕм, çăпата, умĕнче саппан, çăварĕнче чĕлĕм. Пуçĕнчи картусне йăва çавăрма ула-курак та ăмсанас çук. Анчах, унăн ăшĕнче тапак хутаççи выртма пултарать. Вопр. Смоленск. Атăл енчен кăвакартсан, çăмăр пулат (в Чеб. р.); СТИК. Ăçта кăвакартрăн (получил синяк на...) куçна? N. Кăвакарт (çапçа, куçа е пите). Тюрл. Вăсем çавăрăнса çӳренĕ чухне, пĕр-пĕр çынна хирĕç пулсан, чăпăрккапа кăвакартаччен хĕнеççĕ. (Хĕр сухи). Сенг. Мана, киле пырсан, аттесем пăхаççĕ те, манăн куç кăн-кăвак! — Ăçта кăвакартран кăна? тесе ыйтрĕç. Орау. Кăн-кăвак кăвакарта-кăвакарта кăларнă питне, хĕнесе (о синяках).

Çавăн пекех пăхăр:

кăвакар кăвакарçăн кăвакарçын кăвакарçын йăви « кăвакарт » кăвакартса усра кăвакарчăн кăвакарчăн куçĕ Кăвакарчăнлăх кăвакарчăнла