Шырав: кĕçен
Чăвашла-вырăсла словарь (1982)
1.
ржать
тиха кĕçенсе ячĕ — жеребенок заржал
Сак айĕнче сар лаша кĕçенет. (Пичкери сăра). — загадка Под нарами ржет саврасая лошадь. (Пиво в бочке).
2. разг.
хохотать
ржать прост.
3. перен.
переспевать, перезревать (о хлебах)
Чăваш сăмахĕсен кĕнеки
(кэ̆з'эн'), ржать, хохотать. Пазух. Хура вăрман хыçĕнче хура лаша кĕçенет; кĕçенин-ха, кĕçентĕр чĕн йĕвенĕ алăра (у меня). Баран. 52. Çаран çинче тьыха янăратса кĕçенни илтĕнет. Кĕсри кĕçенмесĕр ăйри пымас. N. Мĕн кĕçенетĕн? Что ты ржĕшь? (т. е. хохочешь). Сред. Юм. Ăйăр кĕçенет. Жеребец ржет. || О др. живых существах. Ир. Сывл. 37. Хăй (тăри) кĕçенет, сасси килет — пĕлме çук хăй ăçтине. || В перен. см. Ыраш 13. Кансассăн тырри тăкăнса кайма пултарать. Сĕлли те кĕçенме пуçланă (зовет жнеца — пулса çитет) — шереписем шĕлтĕртетсе лараççĕ, урпи те пуçа утма (качаться) пуçлĕ.
Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)
«ржать»; МК, 3амахш., полов., тур., кумык., карач. кашне, азерб., АФТ, тефс. ХII-ХIII вв., чат. кишнә, туркм. кишңе, кирг. кишене, уйг. кашни, узб. кишна, алт. В, тув. киште, хак. кисте, башк. кешенә, тат. кешнә, казах. кисине, к. калп., ног. каске «ржать».