1.
кисель
кисельный
пăрçа кĕселĕ — гороховый кисель
сĕлĕ кĕселĕ — овсяный кисель
кĕсел пĕçер — варить кисель
Сĕм вăрманта кĕсел тирки ларать. (Тунката). — загадка В глухом лесу стоит блюдо с киселем. (Пень).
2. перен. разг.
кисель, тряпка, размазня
(кэ̆зэл'), кисель. СПВВ. Кĕсел, кĕсел! кил кунта, ман çăпала çук кунта! КС. Кĕсел (из гороховой или овсяной муки). N. Аннӳ кĕсел пĕçерет, мишер çисе пĕтерет. N. Ĕç ĕçлеме: аюк, тет, кĕсел çиме: пырăп, тет. Юрк. Кĕселне те çаплах (как «мимĕр») тăваççĕ. Анчах кĕселне сĕлĕ çăнăхĕнчен пĕçереççĕ. Ăна та çапла, вĕри шыв çине сĕлĕ çăнăхĕ ярса, пăтратаççĕ. Пиçсен, ăна çиеççĕ. Кĕселе сĕтпе анчах сыпса çиеççĕ. Кĕселе чăвашсем сайра-пĕре анчах пĕçерсе çиеççĕ. Сред. Юм. Кĕсел тесе, кăвас хôрса лартнă çĕртен чôста илсе, нимĕр пик шĕвĕрех туса пĕçерсен, калаççĕ. Орл. Уй варĕнче кĕсел тирки ларать. (Йитем). Ib. Сĕм вăрманта кĕсел тирки ларĕ. (Тунката). Н. Уз. Манăн атте (Хумук) çĕре: кĕсел пек пулнă (была как кисель), тесе калатчĕ (т. е. во времена первобытные). N. Тӳрем çĕрсенче çĕр кĕсел пек исленсе тăрать. || Брань. КС. Ай, кĕсел (висляй, дрянь), çавна та тăваймасть! СТИК. Кĕсел, мямля.
«кисель»; башк., тат. кесәл, уйг., узб., туркм., кирг., казах. кисель, азерб. кисел. Заимствовано из русск. яз.
Çавăн пекех пăхăр:
кĕсĕе кĕсĕк кĕсе кĕсек « кĕсел » кĕсел-мĕсел кĕселлĕх кĕселлен кĕселлентер кĕсен