короста, струп, болячка
парша
çĕрулми кĕсенĕ — парша картофеля
кĕсен хуппи — струп
сурăхсене кĕсен ернĕ — у овец короста
чĕлхӳ çине кĕсен! — типун тебе на язык!
лишай
(кэ̆зэн'), назв. кожной белезни. Сред. Юм. Кĕсен (гласная э̃ —почти отсутствует, с — глухое), коросты на голове. Скотолеч. 24. Чĕлхи çине кĕсен тухсан (у лошади), ăна уксуспа шыв хутăштарса сĕрес пулать. || Брань. Орау. Кĕсен, неотвязное безпомощное существо, которое нельзя оставить без призора. Ib. Атя, кайса ĕçер! (випьем) — Ĕçессине ĕçесчĕ те, çак кĕсен (или: шĕпĕн) пур-çке-ха манн (напр., сынишка). Ib. Атя!-Каясчĕ те, çак кĕсен хăпăнмарĕ-ха манн! (о ребенке). || N. Кĕсен пек çыпăçрĕ, кая пĕлмест ĕнтĕ! Привязался как банный лист!
(кӧ̆зэн'), назв. животного. Н. Карм. Кĕсен — сăрă (сŏрŏ).
Çавăн пекех пăхăр:
кĕсел-мĕсел кĕселлĕх кĕселлен кĕселлентер « кĕсен » кĕсен-çăпан кĕсен-суран кĕсенлĕ кĕсенлен кĕсенлентер