Шырав: кĕтĕк

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
закуток
чăх кĕтĕкки — курятник

II.

1.
короткий
кĕтĕк вĕрен — короткая веревка
кĕтĕк çăмлă сурăх — короткошерстная овца

2.
корноухий разг.
безухий
кĕтĕк путек — корноухий ягненок

3. перен. разг.
тупица, простофиля

глупый, тупой
кĕтĕк ăслă çын — тупоумный человек
Кĕтекен кĕтĕк пулнă. — погов. Прождешь — в дураках останешься.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(к'э̆д'э̆к', кӧ̆дӧ̆к), короткий. (Срв. мар. кӳчӳк, короткий). Моргоуши. Идельмес (Козл. р.) Кĕтĕк вĕрен, кĕтĕк сăхман. Якейк. Кĕтĕк япалая алла тытма лайăх мар. Собр. Кĕтсе кĕтĕк пулнă, теççĕ. (Послов.). N. Кĕтĕк торта. См. çиленчĕк. || Корноухий или короткоухий. Тюрл. Кĕске холхаллă пӳтеке кĕтĕк пӳтек теççĕ, кĕтĕк холхаллă пӳтек теççĕ. Сред. Юм. Кĕтĕк сôрăх тесе хôлхи шăнса татса (= татăлса) укнĕ сôрăха калаççĕ. М. В. Шевле. Кĕтĕк хăлха — маленькое, не совсем доросшее ухо. Карамыш. Кĕтĕк сорăх, овца с короткими ушами. || М. В. Шевле. Кĕтекен кĕтĕк полнă, тет. Кто всегда ждет (не проявляя самодеятельности), тот никогда не дождется. || Так называют неумного человека. СПВВ. ЕС. Кĕтĕк — ухмахрах çын. СПВВ. ИА. Кĕтĕк тесе, кăшт катăкрах çынна калаççĕ. Карамыш. Кĕтĕк — тупой человек. М. Ăнтавăш. Кĕтĕкрех, ограниченный (умом).

помещение. Н. Седяк. Чăх кĕтĕкки, курятник.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «короткий»; 2. «корноухий»; 3. «глупый», «тупой», «ограниченный»; кĕтĕк сурăх «овца с отрезанными или короткими изуродованными ушами»; азерб. кодәк «короткий»; тур. гӳдӳк «бесхвостый»; «уродливый»; казах., туркм. кӳтек «тупой» (о ноже, пиле); кӳтекасыл «тупой ум»; казах., тат. котек «куцый»; «тупой»; якут. кӧтӧк «худой».

Çавăн пекех пăхăр:

кĕтĕ кĕтĕв кĕтĕвĕ-кĕтĕвĕпе кĕтĕвĕç « кĕтĕк » Кĕтĕк çăл кĕтĕк хăлхаллă Кĕтĕквар кĕтĕклĕх кĕтĕллĕ