сущ.муж., множ. камни
чул; мостить улицу камнем урама чул сар ♦ драгоценные камни хаклă йышши чулсем; камни в почках пӳрери чулланчăк; держать камень за пазухой тавăрма ĕмĕтленсе пурăн; краеугольный камень тĕп никĕс; камень на сердце хуйхă пусни; камень с души свалился чĕре лăштах пулчĕ, чун лăпланчĕ; камня на камне не оставить тăнч ту, тĕп ту
-мня м. чул; улицы вымощены камнем урамсене чул сарнӑ.
м. 1. чул; драгоценный камень хаклă (йышши) чул; 2. (надгробный) чул палăк, чул юпа, масар чулĕ; 3. чаще мн. камни мед. чул (ăшчикри чир пирки чулланса ларнă вырăн); ◇ камня на камне не оставить 1) тĕпĕ-йĕрĕпех тустар, тĕппипех ишсе тăк; 2) пĕтĕмпех пĕтерсе хур, çапса хуç; держать камень за пазухой тавăрма ĕмĕтленсе пурăн; бросить камень (или камнем) в кого-л. çынна айăпла; упасть камнем чул пек персе (е татăлса) ан; краеугольный камень тĕп никĕс; камень на сердце хуйхă, хуйхă-суйхă; у меня камень с души свалился чĕрем лăштах кайрĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
каменистый каменный каменоломня каменщик « камень » камерăллă камера камердинер камертон камерунцы