1.
кистень (оружие)
2. диал.
гроб
гроб
кистень
(кистэн’), кистень. Ст. Чек., Питушк., Тюрл., Сред. Юм. Кистен — тимĕртен тунă мăкăрлă-мăкăрлă кире пôкань майлăскер. || Дубинка с железным концом. Рааs. || М. virile. Карамыш.
(кистэн), гроб. В. Олг. СПВВ. Т. Кистен тупăк тени пулать. СПВВ. ТМ. Кистен — пысăк çын тупăкĕ. Панклеи. Эсрелĕ кĕрсе выртать (= лёг) кистен ăшне. Регули 645. Отмăл çолхи çын инче мар кистенрен.
«кистень»; чаг., тат., башк. кистән то же; русск. кистень из тюркских языков.
кистень
Çавăн пекех пăхăр:
кисретӳллĕ кисса кистă кистелӳ « кистен » Кистенлĕ кисточка кистрен кисть кит