сущ.жен.
1. тир (чĕрĕ ӳт çинчи), ӳт-тир; гладкая кожа яка ӳт-тир; цвет кожи тир тĕсĕ; ранка на коже ӳт-тир çинчи суран
2. сăран, тир, тунă тир; телячья кожа пăру тирĕ; чемодан из свиной кожи сысна сăран чăматанĕ ♦ кожа да кости тирĕпе шăмми кăна юлнă; лезть из кожи питĕ тăрăш
1. тир, ÿт тирӗ; 2. сӑран; кожа сыромятная чӗн; из кожи лезть питӗ тӑрӑш.
ж. 1. тир (этемĕн, чĕрчунăн); 2. разг. (кожура) хупă; яблоко с толстой кожей хулăн хупăллă панулми; 3. (выделанная шкура) тир, тунă тир; чемодан из свиной кожи сысна тирĕнчен çĕленĕ чăматан; сыромятная кожа чĕн, чĕрĕ сăран; ◇ кожа да кости шăммипе тирĕ çеç; из кожи (вон) лезть (или вылезти) чун тухас пек тăрăш.
Çавăн пекех пăхăр:
кое-когда кое-кто кое-куда кое-что « кожа » кожанка кожаный кожевенный кожевник кожж