1.
общее название сложенных или набросанных предметов
— перевод зависит от того, о каком предмете идет речь:
куча, груда, кипа, стопка, бурт и т. д.
кĕнеке купи — стопка книг
çатрака купи — куча хвороста
çĕр мăмăк купи — кипа хлопка
тислĕк купи — навозная куча
чул купи — груда камней
пĕчĕк купа — кучка, маленькая куча.
2.
ворох, маленькая копна, стожок
улăм купи — ворох соломы
утта купана хыв — копнить сено
купари утă хĕрсе кайнă — сено горит в копнах
куча
копна
груда
пĕр купа чул — груда камней
копа (куба, коба, Пшкрт: коβа), куча; копна. Кан. Срук çине срук. Ун çине каллех срук. Каллех пĕр купа срук. Анчах укçи çук. N. Кайсан-кайсан, вĕсем чул купа айне кĕрсе каяççĕ. Коракыш. Çул хĕринче пĕр навус (пăх) купи пур, çав купа çинче пĕр купа курăк пур. СЧУШ. Уйра е кула, е çĕмел манса юлсан, вĕсенĕн хӳçин кил йышĕнче пĕри те пулин вилет. Салашево. Хĕрсем пурте улăм купинчен улăм çыртса илеççĕ. (Гаданье). Н. Седяк. Купа — пысăкрах купаланă утă. Сред. Юм. Копа торттарас, возить копны сена. Кĕвĕсем. Вуник купа капанĕн хушшинче пĕр сыпăксăр кĕпçе ӳстертĕм. || Мера лугов. Пшкрт: коβа (или: коβалы̆к) пэ̆р jэт с’э̆рэ̆; с’ор коβалы̆к (она вал’л’и с’ор коβалы̆к картса парза) = с’ор jэт с’э̆рэ̆. Ib. коβа = шиш либо тридада.
күбә, өем
[kuba]
stako, aro, amaso
кĕнеке купи — stako de libroj
хăйăр купи — sabla amaso
юр купи — neĝamaso
купала - amasigi, konstrui, instali
купалан - amasiĝi, instaliĝi
1. «куча»; 2. «копна»; башк., тат. кӳбә, казах. кӧпене «копна» (сена). К слову купа близко стоят казах., шор., хак., койб. оба, алт. И обо, обого, тув. овал «куча», «груда», «стог» (сена); «курган»; обала «наваливать кучу», «метать сено в стог» (Радлов); ср. ст. слав, коупъ, русск. купа уст. «группа», «куча»; ст. слав, вкупе «вместе».
Çавăн пекех пăхăр:
Купăста хурчĕ купăста шурри купăста шӳрпи купăста яшки « купа » купалăх купала купалам купалан купаланчăк