1.
влага
сырость
тăпрара лăм та çук — почва совсем иссохла
пӳрт кĕтессине лăм çапнă — угол избы отсырел
2.
испарения
туман
айлăмран лăм хăпарать — из низины поднимается туман
3.
роса
лăм ӳкнĕ — пала роса
4. перен.
в отриц. оборотах, при частице та
ничуть, нисколько, ни капельки, совсем
çил лăм та çук — нет ни малейшего ветерка
(лы̆м), влага, влажность, сырость. Изамб. Т. Кăçал çĕрте лăм пур. Череп. Лăм тăрат (сырой воздух, по утрам, при тихой погоде, во время цветения ржи). Утăм 9. Сĕлĕ урпа çейăлккăпа лăм пĕтиччен акас, теççĕ. Сред. Юм. Çĕрте лăм та çôк. Земля без дождя совсем высохла. СТИК. Лăм ӳкнĕ. С вечера пала роса, утром все предметы отсырели. СПВВ. Лăм илсе юлнă. Сред. Юм. Çĕр лăм илсе юлнă. Ир. Сывл. 6. Лăм — нурĕк, сывлăм. Ib. Тăван чуна сыватма, сăвă тупса, лăм парар; пурăнăçа юсама çул шырама вăй парар! Шел. 122. Ту хыçĕнче айлăмра, нӳрлĕ вырăнта, лăмра, епле чăваш шкулĕ... витĕр курăнса ларать. Нурăс. † Шăпăр-шăпăр çăмар çăвать, ыраш кутне лăм парать. Якейк. Çын хытă ĕçес килнĕ чох тăраниччен ĕçмесен: лăм анчах полчĕ, тет (= лишь слегка утолил жажду).
«влага», «влажность», «сырость»; лăмлан «сыреть»; тюм. лам «влага», «сырость»; ламлан «сыреть»; к. калп. ләм, кирг. ным, узб. нам, уйг. нәм, туркм., тур. нем, казах., ног., башк., тат. дым «влага», «сырость»; ср. фин. lumi, мар. лум, коми лым, удм. лыми «снег».
Çавăн пекех пăхăр:
лăклат лăклаттар лăкчи-локчи лăкчи-локчиллĕ « лăм » лăмлă лăмлан лăмлантар лăмпăлт лăмпăр