I. разг.
1.
сплошь, целиком
пахчана пăчах помидор лартнă — весь огород засажен помидорами
2.
полно, битком
пӳртре халăх лăч тулли — в избе полно народу
II.
подражание несильному шлепанью по грязи, хлюпанью, чавканью грязи
лăч-лăч — усил. от лăч II.
ура айĕнче пылчăк лăч-лăч тăвать — под ногами хлюпает грязь
(лы̆ч, лы̆ч’), подр. мятью руками мокрого мочала. В. Олг. || Подр. подмигиванью. КАЯ. Хам аккана: ан кала! тесе, куçпа, лăч-лăч! хупса, паллă кăтартрăм (мигнул сестре. Срв. Н. Карм. Куçне мăч-мăч! хупать. Моргает). Кан. Чикрĕç-и? терĕ ватă, çăлкуç пек шывланса тăракан куçне лăч-лăч хупса. || Подр. хлюпанью. Тюрл. Йĕпе çĕре пуссан, çĕр лăч-лач! туса тăрать (под ногами хлюпает). || Подр. шлёпанью. СТИК. Лаша чупса пынă чух унăн кутлăхĕ лăч-лăч! туса пырат. || Подр. рубке мяса тупым топором. Шорк. Мука портăпа лăч, лăч! аш касать. ||Сплошь. Якейк.: лы̃џ̌ах. N. Пахчине лăчах паранкă лартса тултарнă.
Çавăн пекех пăхăр:
лăхăл-лахăл лăхăлтат лăхлат лăхлаттар « лăч » лăч-лач лăчă лăчă-лăчă лăчăк лăчăр