мокша
мокшанин
мокшанский
мăкшăсем — мокшане
мăкшă ялĕ — мокшанское селение
мăкшă çăпати — уст. лапти на мокшанский манер
мăкшă хĕрарăмĕ — мокшанка, женщина-мокша
мăкшă чĕлхи — мокшанский язык
мокша (мордва).
115 стр.
(мы̆кшы̆), мордвин, мокша. Альш. Мăкшă-тутар, вырăс пек çынран кулмас. Рак. Курпун мăкшă çул кăтартат. (Шĕшлĕ). Ib. Мăкшă куçĕ пин куç. (Пурнеске). Юрк. Мăкша тухнă, омордвинился. || Неповоротливый, неприветливый, чудаковатый человек. Шарбаш. Шибач. Килет те поплемеçт — мăкшă теççĕ. || Так называют наивного человека. Шорк. Ай, мăкшă, санăн хуса çитмелле-и вĕсене. (Говорят про малых ребят, в значении: глупенький, наивный) || Назв. леса, состав ляющего часть леса „Курмашка“. Якейк.: мы̃кшы̃. || Прозвище. К. -Шемяк. Мăкшă Мăккăлĕ те авланнă тет, Пӳркелĕнчен илнĕ, тет. Альш. Мăкшă Якур упи.
Çавăн пекех пăхăр:
мăкрăç мăкрăл мăкраччи мăкрашкала « мăкшă » мăкшă мăянĕ Мăкшă Таяпи Мăкшă хăлхалкийĕ мăкшă-ирçе Мăкшă-касси