подражание мурлыканью
мăр-мăр — усил. от мăр
кушак аçи мăр-мăр туса выртать — кот лежит и мурлычет
(мы̆р), подр. мурлыканию. Ой-к. Кашăк илме карăм та, кушакки: мăр-мăр! терĕ, тет. N. Мăр-мăр (мы̆р-мы̆р), мурлыканье. Сред. Юм. Мăр-мăр! Кошака тытса якатнă чохне, кошак çапла калать. Ib. Кошаксĕм çĕрле тупелешеççĕ те: мăр-мăр-мăрр! тăваççĕ. Синьял. Кушак çапах мăр-мăр! тесе ларать, тет. Бр. п. водку 8. Мăр-мăр! мăр-мар! тутарса аран сассийĕ тухать. Он еле-еле мурлычет себе под нос. || Кошка (встр. в сказках и загадках). Актай. Леш качакисем килчĕç, тет те: вăррине тытрăн-и (поймал-ли)? тесе каларĕç, тет. Мăр-мăр: çывăрах кайнă, тесе каларĕ, тет (уснул и не видал вора). Бур. Мăр-мăр мăрлатат, патаккине тăратса çӳрет. (Кушак).
Çавăн пекех пăхăр:
мăньă Мăньня Мăньнякасси мăньтăрли « мăр » Мăр-Етĕрнекасси мăр-мăр мăр-мăрт мăрăлтат мăрăлти