I.
1.
веха
пĕчĕк маякĕ — вешка
чăрăш лăсси маяксем — вехи из еловых веток
çул тăрăх маяк ларт — обставить дорогу вехами
II.
1.
маяк
маячный
тинĕс маякĕ — морской маяк
маяк çутисем — огни маяка
маяк хуралçи — смотритель маяка
2. перен.
маяк (малта пыракан)
веха, вешка. N. Çол хĕрне (= хĕррине) маяк лартнă. Альш. Маяка тăвăр лартнă çула ансăртарах хăварса лартнă маяка. С. Алг. † Хăмăшне маяка çыхаççĕ, аслă çул хĕррине кăларса лартаççĕ. N. † Ай-ай-ай, маяяй, сӳсмен пăяв сулахай; маяк касма карăм та, пĕчик пуртăна тытса илчĕç, кукăр кутне кукăртрĕç. Буин. † Аслă çулăн маякĕ пурте хурăн маякĕ; çакă ялăн хĕрĕсем пурте хуçа хĕрĕсем. СПВВ. ЕХ. Маяк — çул палли. Бюрг. † Палан-йывăç ларат маякра, тайăла ӳкет çилпеле. Юрк. † Çилтăманта каç çӳреме çухаласран маяк пур. Абыз. † Сирĕн ялсене пирĕн ялсам аякран та маякран такăй (= так) парас тиç халĕ. (Свад. п.). Юрк. † Аслă çулăн маякĕсем пурте çĕмĕрт патакĕсем. || Фамильное прозвище. К.-Кушки. || Маяк.
сущ.муж.
маяк (карапсене çул кăтартакан вăйлă çуткăç); морской маяк тинĕс маякĕ
-а 1. маяк (тинӗс хӗрринче е тинӗс утравӗ ҫинче пӑрахутсене ҫул кӑтартса тӑракан башня ҫинчи ҫутӑ); 2. перен. маяк, малта пыракан; маяки производства ӗҫри маяксем (ӗҫре малта пыракансем).
м. маяк (1. карапсене çул кăтартакан башня; 2. перен. кăтартса малалла чĕнекен паллă, символ).
Çавăн пекех пăхăр:
мая кӳр мая пер мая яр мая яркала « маяк » маяклă маяклă çул маякла маялăк маяллă