разг.
1.
мучить, терзать, томить
шăрăх минкетет — мучает жара
2.
портить, подрывать, ослаблять
вăрçа унăн сывлăхне хытă минкетрĕ — война подорвала его здоровье
понуд. ф. от минкен. N. Унăн урисене тимĕр тăлăпа минкетнĕ, унăн чунĕ тимĕр витĕр тухнă. Юрк. Ялан сĕркеленнинчен тĕк те тухма тытăнат; вĕсене кăлара-кăлара куçне те минкетсе пăрахаççĕ. || Мучить. СПВВ. N. Тарçусене минкетсе, вăйран кайиччен ĕçлеттермерĕн-и? Юрк. Ăна унта тытсан, хĕнеме мар, минкетме те пултараççĕ. N. Вăл сана хăна та, сана пулăшакан усал сывлăшсене те тамăк вутне пăрахса минкетĕ. Баран. 98. Вăл хăй лашине лайăх пăхса усрать; ăна йывăр ĕçпе минкетмест, хĕнемест, ачаш тытса усрать. || Мять (вещь).
Çавăн пекех пăхăр:
Минкĕш Минке минкел минкен « минкет » Минкка Минкке минкре минкрев минлĕ