сущ.муж., множ. носы
1. сăмса; горбатый нос курпун сăмса; приплюснутый нос лапчăк сăмса; дышать носом сăмсапа сывла
2. (ант. корма) сăмса, вĕç, пуç; нос лодки кимĕ сăмси; нос самолёта самолёт пуçĕ ♦ нос повесить пуçа ус; за нос водить хайла, ултала; нос задрать сăмсана каçăрт; нос совать сăмса чик, сĕкĕн; носу не кажет яхăнне те пымасть; прямо под носом сăмса айĕнчех; оставить с носом чике таршшĕ ларт; нос не дорос симĕс-ха, айван-ха
сӑмса; повесить нос салхулан, хуйхӑрса ҫÿре; он водит его за нос вӑл ӑна улталаса пурӑнать; он говорит в нос вӑл сӑмсапа калаҫать; нос судна кимӗ сӑмси, кимӗ пуҫӗ.
м. в разн. знач. сăмса; говорить в нос сăмсапа калаç; нос лодки кимĕ сăмси; ◇ нос к носу куçа-куçăн, хире-хирĕçех; под носом сăмса айĕнчех; из-под носа сăмса айĕнченех; зима на носу хĕл çывхарсах çитрĕ; зарубить себе на носу сăмса çине картса хур; водить за нос ултала; держать нос по ветру çиле май сулăн (хăвăн шухăш-кăмăлна çирĕп тытса ан пыр); задрать нос сăмсана каçăрт; повесить нос сăмсана ус, хуйха ӳк; совать нос сăмсуна чик, сĕмсĕрлен; не видеть дальше своего носа хăвăн сăмсунтан инçе ан кур; остаться с носом ухмаха юл.
Çавăн пекех пăхăр:
нормировщица Норо Антӳç норов нортин-нортин « нос » носилки носильщик носить носка носки