I.
па (ташă çаврăнăçĕ)
кăткăс па — сложное па
II.
то же, что пай III.
син.: пе, пала, пеле
...: употребляются в соответствие русскому творительному падежу орудия
пуртă+па, -пала — топором
кĕлте+пе, +пеле — снопом
(п̚а), сл., которым манят жеребят. Сред. Юм. Па! (Çамрăк тихасĕне çапла каласа йăхраççĕ).
(п̚а), восклицание удивдения. Орау. Па-па-па! (удивление). N. Па! (пай! вай!) поç патне тӳрех кайрĕ, сăри лайăх корнать. N. Па! (пай! вай!) ĕсĕрлсе те кайнă виç коркапах, полмасса мĕн поплес. Ой-ли, выпил З ковша, опьянел уже, что болтать небылицу!
с. нескл. па, ташă çаврăнăçĕ; это па очень сложное ку ташă çаврăнăçĕ питĕ кăткăс.
Çавăн пекех пăхăр:
пôлешчăк пôлхаччин пôнк пôтнôс « па » паç паçăм паçăр паçăр каларĕç паçăртанпа