Шырав: пылчăк

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
грязь

грязно
çăра пылчăк — густая грязь
çыпçăнакан пылчăк — липкая грязь
шăвĕ пылчăк — жидкая грязь
пылчăк çăр — месить грязь, идти по грязи
чĕркуççи таран пылчăк — грязи по колено
урамра питĕ пылчăк — на улице очень грязно

2. мед.
грязи

грязевой
сиплĕ пылчăк курорчĕ — грязевой курорт
пылчăкпа сиплен — лечиться грязями
пылчăкпа сиплекен сыватмăш — грязелечебница

3.
ил, тина
шыв айĕнчи пылчăк — тина на дне реки

4. диал.
топь
пылчăка лакса лар — завязнуть в топи

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(пыл'ц'ы̆к, пыл'џ̌ы̆к), грязь. Çамр. Хр. Тăп-тăр пылчăк пулса киле тавăрăннă (она). Янтик. Пĕтĕм урисем пылчăк! N. Пылчăк çинче карттус выртатчĕ. N. Пылчăк — ишмеле мар. Собр. Пылчăк çине кĕрсен, нихăçан та пылчăкланмасăр çук. (Послов.). Сред. Юм. Хĕрлĕ пылчăк = йĕпе хĕрлĕ тăпра; хôра пылчăк = йĕпе хора тăпра. Ib. Пылчăк çинче ишет. Ходит по грязи. N. Пылчăк сирпĕнет (летит при езде). || Тина. Ст. Яха-к. Çăла супăне аврине чиксе ярса, çăл тĕпĕнчен пылчăк çавăрса кăларчĕ. Изамб. Т. Кукăртан иртсен урăхла: сылтăм енче пылчăк, сулахай енче тăмлăх (на р. Буле). Пшкрт. Пылчăк, топь. См. пулчăк.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

лай, баткак

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«грязь»; азерб., туркм. палчык, уйг. балчук, чаг., кирг., тур., карач., тат. балчык, узб. балчик, казах., к. калп., ног. балшык «глина», «грязь»; башк. балсык «земля», «прах»; алт. В палчак, палгач, хак. палчах, палғас «грязь», «ил»; тув. малгаш «грязь»; ср. монг. балчиг «болото», «трясина».

Чăваш чĕлхин ретроспективлă ăнлантару словарĕ

лапра. Пӳртĕнче пылчăк (лапра), тусан, лĕкĕ вĕçет, сывламалла мар шăршă тăрать [Комиссаров 1918:8].

Çавăн пекех пăхăр:

пылла пыллан пыллантар пылна « пылчăк » пылчăклă пылчăклă-пăрахлă пылчăкла пылчăклан пыль