возвр. и страд.
1.
сдираться, сниматься (о коре)
очищаться (от коры — о дереве)
отдираться
типĕ çăка сĕвĕнмест — сухая липа не обдирается
шпалер сĕвĕнсе аннă — обои отодрались
2.
сниматься, спадать, слетать
тутăр пуçран сĕвĕнсе ӳкрĕ — платок спал с головы
сарай витти сĕвĕнсе анчĕ — крыша сарая слетела
3.
шелушиться, обдираться (о коже)
çилпе алă питĕ сĕвĕнет — от ветра руки сильно шелушатся
(сэ̆вэ̆н), сдираться, ободраться. Календ. 1911. Хăрнă мăк çĕр çумĕнчен лайăх сĕвĕнсе пырать. О сохр. здор. Ӳт çумĕнчен шултăра лĕкĕ сĕвĕне-сĕвĕне ӳкет (при скарлатине). ППТ. Хуллисем нумайĕшĕн, хупписем сĕвĕнсе пĕтсен (совсем), хуçкаланса таткаланса пĕтеççĕ. (Сĕрен). || Скидаться, сняться. Çеçмер. Ашшă-амăшне. Лисахви шав шухăшласа ларнă. Тутăрĕ пуçĕ çинчен сĕвĕнсе аннине те вăл сисмен.
то же, что сĕвен. Сред. Юм. Çôрт айккисĕнче тем сĕвĕнсе çӳрет ô.
Çавăн пекех пăхăр:
сăянташ курăкĕ сăянташлă сĕв сĕвĕм « сĕвĕн » сĕвĕр сĕвĕрĕл сĕвĕрĕлтер сĕвĕрĕнкĕ сĕвĕрĕнчĕк