Шырав: сарана

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

бот.
сарана — общее название ряда съедобных луковичных растений
сарă-сарă сарана, сарана нумай çинĕ эпир, çавăнпа сарă пулнă эпир — фольк. сарана желтая-прежелтая, много мы ее ели, поэтому выросли русыми

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

луковица

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

назв. цветка, лилия, саранка, „царские кудри“. Я. Якушк., Ялюха М. Сарана, лилия (цветок). Ст. Чек. Сарана — раст. с желтыми корнями. Н. Седяк. Сарана тымарĕ чăмăр, ăна хăпăта-хăпăта çияççĕ (отламывается корень). Башк. Сарана, „царские кудри“, lilium martaqon. Сар илнĕрен суханне çиеççĕ. Зап. ВНО. Сарана, травянистое растение с съедобным корневищем. Рак., Кайсар. Сарана. Пысăк вăрманта ӳсет, тымарне сар ӳкнĕрен çиеççĕ. СПВВ. ИА. Çынна сар ӳксен, сарана çиес пулать. Тюрл. Сарана; тĕпĕнче çăмах пекки полать, çӳлчи çӳлĕ (как у картофеля или чеснока), нӳлекеллĕ. N. Сарана. (Говорят, что сарана дает краску). Нюш-к. Сарана пур çĕрте те ӳсмес, сайра тĕлте анчах ӳсет. Ытти курăксем пек çăра лармас, ӳссен, мăшăрăн ӳсет. Сарана тымарне çиеççĕ. Собр. Сар сарана, сарана, сарана тăрринче (вар. çинче) сар-кайăк; виççĕ тăрса кăшкăрсан, вилнĕ çынна чун кӳртет (Автан авăтни). См. хĕл-хĕлле. Н. Лебеж. Алтрăм-алтрăм — утмăл тупрăм, алтса çитсен, ылттăн тупрăм. (Сарана). Пазух. Сарă-сарă сарана, сарана нумай çин(ĕ) эпир, сарă-сарă ан тийĕр, çавăнпа сарă пулн(ă) эпир. Султангул. † Сарăлса-сарăлса ларакан сарана çулçи мар-ши вăл?

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«лилия», «баранчик», «хохлатка»; тат. О сарана, башк. hарына «лилия»; ср. монг. сарана «лилия тонколистная», «саранка»; русск. саранка, сарана (Даль IV, 138).

Çавăн пекех пăхăр:

сарамат сарамат кĕперĕ сарампи саран « сарана » сарана курĕк Саранка Саранпи Сарански Сарантай