враг, противник, неприятель
недруг
вражеский, неприятельский
хаяр тăшман — лютый враг
тăшман пехоти — неприятельская пехота
тăшман шыравçи — вражеский разведчик
тăшманпа тытăç —вступить в схватку с неприятелем
тăшманпа çапăç — драться с врагом
Пирĕн ĕç — тăшман пуçне хĕç. — погов. Наш труд—меч на голову врага.
враг, неприятель; соперник. Ст. Шаймурз. Тĕлĕкре çĕçĕ курсан тăшмана, терĕ. Если увидеть во сне нож, то это, мол, к вражде. N. Эпĕ савнипе эсĕ савни хушшисенче тăшман пур. Актай. Икĕ тăшман хире-хирĕç пăхса лараççĕ. (Алăк сулли). Бугульм. Тăшманçăм килессе пĕлнĕ пулсан, хăваяс мĕн кĕпер çатăркаран, пусмассерен путса антăр мĕн. Стюх. Ĕнтĕ мăйăх-сухал сăрчĕ те, хĕрсен тăшманĕсем пултăмăр. ЧП. Мăйăх-сухал сăрсассăн хĕр тăшманĕ эп пултăм (его перестали любить). М. Сунчел. Çилпе ӳртсе çӳрекен тăшмантан хăтар. (Из моленья). Баран. 56. Аха, тăшман çынсем, тытаймарăр-и?
дошман, яу
[toŝma'n]
malamiko, malamika
усал тăшман йĕрлевçи — malamika skolto
тăшман тапăнăвĕ — agreso de malamiko
тăшман çарĕсем — malamikaj milittrupoj
«враг», «недруг», «неприятель», «противник»; уйг., азерб. дӳшмән, тур. дӳшман, кирг., туркм., узб. душман, тат., башк. дошман, казах., к. калп., ног. душпан «враг»; алт. В тушман «враг»; «чужой», «чужестранец», «иноплеменник». Из перс. (дошмӓн, пехл. душман) «враг», «неприятель», «противник».
Çавăн пекех пăхăр:
тăш тăшăрăл тăшка тăшлă « тăшман » тăшман тĕсел тăшман ту тăшман-курайман тăшманăн тăшманлă