I. диал.
нрав, норов
упрямство
унăн хăй талайех — он с норовом
II. уст.
1.
далекие, неведомые края
вĕç, вĕç, акăш, вĕç, акăш, талай хĕрне ӳк, акăш — фольк. лети, лети, лебедь, и долети до полей неведомого края
2. фольк.
море-океан
неизв. сл. Ст. Чек. † Çут тĕнче тăлайран юлнă. Эпир вилсессĕн, мĕн юлĕ? Мĕн калаçнă чĕлхе, çав юлĕ. Макс. Чăв. К. I, 61. Талайран та юлан, ай, çуттĕнче, пиртенех те юлĕ те çак тĕнче! Сунч. Вĕç, вĕç, аккăш, вĕç, яккăш, талай хирне ӳк, аккăш.
(талаj), характер. N. Талайĕ унăн манăн пек марччĕ. Янтик. Ун хăй талаех. (Так гов. про человека; который не соглашается с мнением других, несмотря на дожность своего мнения).
фольк. «море», «океан»; çут тĕнче талайран юлнă «земля (вселенная) сохранилась, уцелела от океана (всемирного потопа)»; алт. В, хак. талай, тув., монг., бур.-монг. далай «море», «океан»; монг. далай «всемирный», «вселенский», «великий».
Çавăн пекех пăхăр:
талĕрпи тала тала-пиçен талаватлă « талай » талак талакла таламан талан таланлă